Een aanloop tot kunst

Titel van mijn eind examen scriptie aan de HKU.
Maar hij staat ook voor mijn leven in verbinding met de natuur, lopen en de kunst.
Met mijn leven beschouwen, erop reflecteren wil ik ook de vraag beantwoorden, waar sta ik en wie ben ik in het grote geheel, het universum, aldus filosoof Philip Blom.
Herinneringen ophalen bewegen en dromen zijn een aanraking met het eigen levensverhaal.
Dat van mij is begonnen in de Biesbosch, land van water, riet, dijken. Mijn ouders hadden daar een boerderij. Het leven werd bepaald door de natuurelementen.
Het was fijn om in de vakanties thuis te zijn, door de geïsoleerde ligging gingen wij op internaten naar school, en waren we alleen in de vakanties thuis.
Zowel het internaat en de Biesbosch hebben een sterke invloed op mijn leven gehad. De vrijheid tijdens de vakanties in de natuur maakten een eigen wereld en beleving mogelijk.

Na de middelbare school ben ik als au pair naar Frankrijk gegaan en daar maakte ik kennis met existentialisme van Sartre en de Beauvoir. De een is de ander. Inzicht in mens zijn en meer willen weten over wie we zijn en de invloed op elkaar. In die tijd ben ik ook moeder geworden. Leven, zorgen en ontwikkelen in relatie met de ander en het andere.
Voordat ik naar de academie ging heb ik gewerkt als psychologisch assistente en speltherapeute beiden passen bij mijn zoeken naar betekenis en inzicht waarom wij zijn zoals we zijn.
Tekenen was op de middelbare school al een vorm van ontspanning en iets voor mezelf hebben.

Later ben ik lange afstandswandelingen gaan maken, het lopen met rugzak is een uitdaging. kijken of ik me aan kan passen aan de omstandigheden, door landschappen lopen die in eeuwen gevormd zijn. En durf ik dit alleen te doen.
Het pieterpad was de eerste tocht, daarna Santiago de Compostella. Dit historische pad is heel bijzonder omdat het al eeuwen gelopen wordt door mensen overal vandaan. De ontmoetingen zijn kort maar intens, in de herberg of het klooster samen eten uitwisselen en de andere dag weer verder. Door de uitputting en het ritme van het lopen maak je je innerlijk vrij. De pelgrimstocht verbond mij met iedere stap met de zoektocht van mensen. Het antwoord is minder belangrijk wel de ervaring.

Na mijn thuiskomst heb ik werk gemaakt geïnspireerd op de graanvelden, en de glas in lood ramen in de kerken.

Daarna lopen in Ierland. Ook een land met een mooie geschiedenis, rauwer, anders. Daar liep ik in Connemara, veengronden. Het werk wat ik daarna heb gemaakt was geïnspireerd door een gedicht van Seamus Heaney, een Ierse dichter die vertelt over de dood van een meisje in de veengrond.

Het lopen is als het werkproces, waarin ik orden horizontaal en verticaal, zoals bijvoorbeeld de kunstenaar Richard Long dat ook doet. Bij hem is het lopen het materiaal.

Hij gebruikt, lijnen, cirkel, spiraal, kruis, oervormen en gebruikt materialen die hij daar vindt, Hij loopt een pad in het gras en dat blijft daar achter net zoals er overal cirkels liggen. Zijn werken zijn een netwerk van sporen, waarin ideeën over de relatie tussen mens en natuur vorm krijgen. Het is een universeel thema. Het is de verbinding met het mysterie van het leven. Door het gebruik van materialen die door de chemie van de aarde gemaakt zijn., zoals stenen, takken, modder, water.

In mijn afstudeerscriptie “een aanLOOP tot kunst” in 1993 aan de HKU heb k het over lopen als een pelgrimage, een reiniging van de ziel en zoeken naar vrijheid en verdieping. De culturele geschiedenis gaat van de barden vooral bekend in Schotland en Ierland, zij reisden rond en lieten gedichten en liederen horen, in de hellenistische tijd lieten wandelende dichters en filosofen teksten achter onder een steen.
In deze scriptie gebruik ik de wandelingen Richard Long en Marina Abramovic en Ulay en probeer de relatie kunst en beweging, onderweg zijn te verklaren. De verbinding met de omgeving wordt intenser door de innerlijke stilte.

Eerst maakte ik werk met alleen verf. En later ben ik gaan werken met materialen, dit is begonnen met het lopen, ik zag van alles wat ik meenam en bewaarde. Deze manier van werken geeft mij meer ruimte mijn innerlijke beelden vorm te geven. Ik gebruik ze om een verbinding in lagen te maken, een huid te geven zoals de aarde waarop wij lopen en die ook door eeuwen is gevormd.

En beeldend werken is als lopen, een ordening in tijd en ruimte en de beweging brengt herinneringen en ervaringen. Die vormgeven is uitdrukken van eigenheid, en daar zoek ik naar. Wat is van mij en hoort bij mij. Een wandeling is vergelijkbaar met de beweging die je hand maakt als je tekent, schildert.

En de kunstenaars die ik hierboven heb genoemd zijn mijn inspiratie. Zij gebruiken de aanraking als een verkenning en onderzoek naar de diepere betekenis.